مسعود چوبین داور بین‌المللی کشتی استان همدان است که سال ۱۳۴۰ متولد شد و تحصیلات خود را تا مقطع دیپلم در این شهر به پایان رساند و به واسطه علاقه‌مندی به ورزش به ویژه کشتی، فوتبال، پینگ‌پنگ و شنا، تحصیلات خود را در سال ۱۳۶۲ در رشته تربیت بدنی تربیت معلم شهید چمران اصفهان ادامه داد و سال ۱۳۶۴ دانش آموخته شد.
او همانجا داوری کشتی را به صورت ملی آغاز کرد و ۱۰ سال بعد به عنوان داور ممتاز ایران از طرف فدراسیون کشتی ایران به عنوان تنها داور ممتاز کشور به لهستان اعزام شد و به درجه سه بین‌المللی دست پیدا کرد و متعاقب آن برای قضاوت مسابقات کشتی به کشورهایی همچون یونان، لهستان، قبرس، قزاقستان، اتریش و ترکیه برای چندین مرحله اعزام شد و در جام «وهبی امره» ترکیه به داوری درجه دو بین‌المللی در دنیا دست پیدا کرد.
چوبین ۳۶ سال کنار تشک، کشتی‌های زیادی را داوری کرده و امروز در داوری صاحب سبک است و برای نخستین بار به سفارش فدراسیون جهانی ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی (izsf)، کتاب قوانین بین‌المللی داوری کشتی پهلوانی را نوشته و به چاپ رسانده است و برای اجرا و استفاده در دسترس بیش از ۸۵ کشور عضو فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی قرار گرفته است.
حدود 10 سال پیش به عنوان نایب رئیس کمیسیون داوران کشور پس از رای‌گیری از طرف داوران کل ایران، انتخاب و در کمیسیون داوران فدراسیون کشتی مشغول به کار شد؛ او ۳۶ سال روی تشک کشتی ایران و جهان قضاوت کرد و سپس به صورت داوطلبانه در جام بین‌المللی جهان پهلوان تختی از کشتی خداحافظی کرد.
خیلی‌ها او را علاوه بر یک داور حرفه‌ای بین‌المللی کشتی، به عنوان یک هنرمند پیشکسوت در عرصه سینما و تلویزیون هم می‌شناسند، تمام نشان‌های پرافتخارش در نیم قرن فعالیت حرفه‌ایش در داوری کشتی را قاب کرده و ویترین زیبایی از آنها ساخته که گنجینه‌ای ارزشمند برای کشتی ایران است.
مصاحبه با چوبین را بخوانید:
از علاقه‌تان به کشتی بگویید؟
چوبین: از همان سن نوجوانی به ورزش به ویژه کشتی علاقه داشتم و در اکثر رشته‌ها صاحب مقام و عنوان بودم و سال ۱۳۵۷ در مسابقاتی که به خاطر پیروزی انقلاب اسلامی برگزار شد، قهرمان دو صحرانوردی ملایر در سن ۱۶ سالگی شدم و به خاطر علاقه‌ای که به ورزش داشتم، تصمیم گرفتم در رشته تربیت بدنی ادامه تحصیل دهم.
احساس می‌کنم که گوشت و پوست من با ملایر و رشته کشتی آغشته شده و به همین خاطر حس جدایی‌ناپذیری نسبت به ملایر دارم و همیشه سعی کردم تا جایی که امکان دارد و در توانم هست، برای این سرزمین افتخار کسب کنم، ریشه ما در ملایر است و تمام نشان های افتخارات من برای ایران و برای شهرم بوده و هیچگاه به خودم فکر نکردم، بلکه همواره تلاشم بر این بود که نماینده شایسته‌ای برای شهرم باشم.
در امور داوری در هر کشوری رفتم موفق بودم، در استان و کشور برای شهرم جایگاه کسب کردم، خوشحالم که توانسته‌ام تا امروز برای شهرم تاثیرگذار باشم، من در مرحله اول یک معلم ورزش هستم و ۳۰ سال معلم ورزش بودم، تا به امروز توانسته‌ام الگوی مناسب فرهنگی، ورزشی و هنری برای جوانان و دانش‌آموزان باشم و همه با رفتارهای خودشان به من ثابت کرده‌اند که از من راضی هستند.
چرا از داوری کشتی خداحافظی کردید؟
چوبین: هر شغل و حرفه‌ای روزی یک پایانی دارد، من نیم قرن از عمر خود را برای داوری کشتی گذاشتم و بهترین دوران زندگی‌ام بود و سعی کردم در این حرفه تجربیات زیادی کسب کنم و در کشورم، استانم و شهرم این تجربیات را انتقال دهم.
در این مدت چهار دوره رئیس کمیته داوران کشتی استان همدان و یک دوره هم عضو کمیسیون داوران فدراسیون کشتی کشور بودم، وقتی از کشتی خداحافظی کردم، در فدراسیون ورزش‌های زورخانه‌ای دعوت به کار شدم و برای قضاوت کشتی‌های پهلوانی که در ایران برگزار می‌شد، به عنوان عضو کمیته داوران و کمیته تحقیق و تحلیف فدراسیون‌ ورزش‌های زورخانه‌ای دعوت شدم و سه سال فعالیت کردم.
بعد از آن از طرف "محسن مهرعلیزاده" رئیس فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی(izsf)، به همکاری دعوت شدم و در فدراسیون به عنوان مدرس داوری کشتی پهلوانی تدریس می‌کنم و فعالیت داوری دارم، به پیشنهاد وی ۲ جلد کتاب نوشتم که مقررات کشتی پهلوانی را بر اساس تجاربی که داشتم، تغییر دادم و دنیا موظف شد این قوانین را اجرا کند که با تایید ارزیابی کارشناسان کشتی، یکسری قوانین غلط، اصلاح و این کتاب چاپ شد.
قرار است نیمه دوم مهرماه امسال با حضور دکتر «مسعود پزشکیان» رئیس جمهور، وزیر ورزش و جوانان و رئیس فدراسیون بین‌المللی ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی از دو کتاب من که درباره کشتی و ورزش زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی نوشته‌ام، رونمایی شود.
در عرصه کشتی فقط داور نبودم، بلکه در مقطعی مربی نیز بودم و مربی درجه ۲ ملی کشور هستم و با تیم‌های کشتی دانشگاه پیام نور منتخب ایران که من سرمربی بودم، توانستیم مقام اول کشور را کسب کنیم و به عنوان مربی دانش‌آموزان استثنایی استان همدان، برای اولین بار در تاریخ ورزش کشتی استان مقام اول را کسب کردیم، من زبان آنها را بلد بودم و می‌توانستم ارتباط کلامی برقرار کنم و از این طریق کشتی را به آنها آموزش دادم و در ایران مقام آوردند از پنج کشتی‌گیر چهار نفر ملایری بودند و یک وزن هم از همدان گرفتیم.
جایگاه کشتی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
چوبین: ما در دنیا دارای ورزش بسیار قوی به نام "کشتی" هستیم، تمام دنیا داوران، مربیان و قهرمانان کشتی‌ ما را تافته جدا بافته می‌دادند و بیشترین تعداد داوری بین‌المللی در دنیا مربوط به داوران ایرانی است، تقریبا با ۱۳۰ داور بین‌المللی بالاترین رکورد داوری را در دنیا داریم داوران و در اکثر مسابقاتی که برگزار می‌شود، داوران ایرانی جزء اولین داوران دعوت شده به مسابقات هستند.
من در مسابقات قزاقستان که یک جام جایزه بزرگ بود و تورنمنت معتبری در دنیا است، تنها داور ایرانی بودم که حضور داشتم و جزء داور برتر مسابقه شناخته شدم و نشان ریاست جمهوری کشور قزاقستان را به من دادند که عکس رئیس جمهور قزاقستان نیز روی این نشان برنزی حک شده است.
چه افتخاراتی در داوری کشتی کسب کرده‌اید؟
چوبین: زمانی‌که در فدراسیون زورخانه‌ای بودم دکتر جوهری به من گفت کتابی راجع به تاریخ زورخانه و کشتی پهلوانی در ملایر بنویسم، من هم این کتاب را نوشتم و به ۲ زبان فارسی و انگلیسی به چاپ رسید و به ۳۵ کشور دنیا ارسال و تاریخ ورزش ملایر به دنیا معرفی شد و به پاس این کار، اولین نشان پهلوانی را در کشور به من دادند.
اعطای این نشان توسط حجت الاسلام آزادیخواه نماینده مردم ملایر در مجلس شورای اسلامی، معاون وزیر ورزش، دکتر سیفی مشاور رئیس جمهور و رئیس فدراسیون ورزش‌های زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی انجام شد، بعد از مدتی از طرف شرکت پست جمهوری اسلامی با من تماس گرفتند که به پاس ۵۰ سال حضور مداوم و فعالیت اثرگذار من در کشتی کشور و دنیا، تمبر یادبودی برای من چاپ و سال ۱۴۰۱ این تمبر چاپ و رونمایی شد.
 از کشتی ملایر بگویید؟
چوبین: کشتی ملایر در حال پوست‌اندازی است و از یک مرحله‌ای وارد مرحله جدیدی می‌شود، این مرحله جدید زمان لازم دارد تا بتواند خود را به روز کند، در گذشته مربیان با تجربه‌ای داشتیم که از جان و دل برای کشتی مایه می‌گذاشتند و یک تیم کامل و خانواده مسلّطی بودند و مربیان بزرگی همچون «محمد نظری»، «علی‌مراد رستمی»، «سعید گودرزی»، «حسن ملکی» و «علی جامه» و «حمید قاسمی» در کنار آنها فعالیت می‌کردند، این مربیان اردوهای کشوری می‌رفتند و آخرین دستاوردهای علمی را از کشتی کشور به دست می‌آوردند و در ملایر پیاده می‌کردند و همین باعث شد به عنوان «شهر المپیکی» باشیم.
۲۵ استان در کشور داریم که هنوز نشان المپیک نگرفته‌اند، اما ما در ملایر دو قهرمان المپیکی در رشته کشتی داریم، با بازنشسته شدن این مربیان، مربیان جوانتری همچون «مسعود مصطفی جوکار» و «جلال لطیفی» روی کار آمده‌اند که خودشان قهرمان المپیک و جهان هستند، از نظر سطح کاری نسبت به مربیان دوره گذشته افراد موفق‌تری هستند، چون در المپیک و دنیا نشان دارند و از نظر علمی جلوتر هستند، اما تنها هستند.
از طرفی در زمان شیوع ویروس کرونا ورزش به ویژه کشتی تعطیل شد، اما امروز در حال پوست‌اندازی است و باید جوانان بیایند و در رده‌های مختلف رشد کنند و به مرحله بزرگسالی برسند و به مسابقات المپیک و جهان اعزام شوند، در کنار آن مربیان پیشکسوت تجارب خود را به جوانان و نوجوانان کشتی امروز منتقل کنند.
همه زیرساخت‌ها در ملایر فراهم است، اما در کشتی مدیریت نداریم، مدیریتی که در گذشته بود، با عشق بود، یک مربی و رئیس هیات تمام زندگی‌اش را برای رشد کشتی می‌گذاشت، اما امروز رئیس هیات کشتی که خود کارمند است، چطور می‌تواند از مربیان ارزیابی به عمل بیاورد و تمام وقتش را برای کشتی بگذارد و مسابقاتی با حضور چند شهر در ملایر برگزار کند.
همان شور و نشاطی که چند سال قبل بود، امروز هم هست، اما نیاز به مدیریت دارد، با این شرایط نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم کشتی‌گیر ما ترقی کند و درخشش داشته باشند، رئیس هیات کشتی باید اجازه دهد کسی وارد این عرصه شود که خاک خورده باشد و به صورت تمام وقت برای کشتی کار کند، باید کاری کنیم که از ما یادگاری به جا بماند.
در شهر المپیکی کشتی ملایر، نباید به یک کشتی‌گیر امید ببندیم، بلکه مثل گذشته باید پشتوانه آن حداقل تربیت پنج تا ۱۰ کشتی‌گیر حرفه‌ای باشد که بتوان در مواقع حساس و مسابقات بزرگ جایگزین کرد، در همین راستا آکادمی برادران مصطفی جوکار در حال فعالیت است و می‌تواند آینده خوبی را برای کشتی ملایر رقم بزند، در عین حال مدیریت در کشتی ملایر باید قوی شود.
سخن آخر:
چوبین: ما شهر المپیکی هستیم، روزهای بسیار خوبی در کشتی داشتیم، خروج من از کشتی مصادف شد با افول کشتی ملایر، از این وضعیت عمیقا ناراحت هستم، ما روزگاری در استان برای مسابقات می‌رفتیم و با ۹۰ امتیاز قهرمان می‌شدیم، اما امروز سیاهی لشکر شده‌ایم و اسدآباد، خزل و بهار مقام می‌آوردند، اینها باعث تاسف است مسوولان باید به داد کشتی ملایر برسند.
کشتی ملایر باید به جایگاه و به روزهای پرفروغش برگردد، این میسر نمی‌شود مگر با از خودگذشتگی یکسری افرادی که مسوولیت پذیرفتند، حمایت مسوولان، نمایندگان مجلس، آن هم به دور از هرگونه حب و بغض وارد عمل شوند و از کشتی حمایت کنند، بدون شک اگر این روند ادامه پیدا کند، روزهای بدتری را برای کشتی پیش‌رو خواهیم داشت.
تا روزی که زنده‌ام، با کشتی عجین هستم و هر زمانی احساس کنم که می‌توانم کمک حال کشتی باشم، آمادگی کامل دارم که به کشتی کمک کنم تا به اوج خودش برسد، آرزویم این است که کشتی کشورمان سربلند شود و کشتی ملایر به روزهای اوج خود برگردد و ما بتوانیم به کشتی ببالیم.