هگمتانه، گروه ورزش: یلدا نقی‌بیرانوند را باید آرام ترین نشاندار جهانی رشته های رزمی دانست. دختر 19 ساله ای که خیلی آرام و کم هیجان به مصاحبه می پردازد.
بانویی از پایگاه شهید نوژه همدان که در سن پنج سالگی به اصرار مادرش در آموزش های رشته کاراته نام نویسی کرد و خودش هم فکر نمی کرد خیلی زود رشد کند و در مسیر قهرمانی قرار بگیرد. ابتدا علاقه ای به این رشته نشان نمی داد اما وقتی متوجه شد می تواند با شکست حریفان، طعم شیرین قهرمانی را تجربه کند، با گذر زمان علاقه اش بیشتر شد تا جایی که در المپیاد استعدادهای برتر به نخستین نشان کشوری خود دست یافت. یلدا نقی بیرانوند از همان کودکی ورزش را دوست داشت اما فکرش را نمی کرد که روزگاری در کاراته موفق باشد.
گفت وگو با این بانوی موفق رشته کاراته را بخوانید:

 چه شد به سمت کاراته رفتید؟
بیرانوند: اصرار مادرم بود که حتما در همان سن پایین ورزش را شروع کنم. در آن مقطع در کاراته راحت تر نام نویسی می شد و او هم درنگ نکرد و اسمم را نوشت.

 الان راضی هستید؟
بیرانوند: چرا که نه- کاراته الان جزیی از زندگیم شده و خیلی راضی هستم.

 روزی چند ساعت تمرین دارید؟
بیرانوند: سه تا دو ساعت. یعنی روزی 6 ساعت تمرین مستمر دارم تا بتوانم آمادگیم را حفظ کنم.

 سخت نیست؟
بیرانوند: ورزشکاری که می خواهد حرفه ای کار کند و به هدف دست پیدا کند، باید سخت تلاش کند.

 هدف شما چیست؟
بیرانوند: کسب سهمیه المپیک 2032 . البته قبل از آن هم باید در میادین جهانی و بازی های آسیایی ناگویا شرکت کنم. بازی های آسیایی خیلی برایم مهم است که شرکت کنم و مهمتر اینکه نشان کسب کنم.

  از مسابقات لیگ کاراته وان گرجستان بگویید. نشان برنز کسب کردید؟
بیرانوند: بله . متاسفانه قبل فینال در ثانیه های پایانی مبارزه خود را به حریف واگذار کردم و به فینال نرسیدم. اما برایم که نخستین بار در رده سنی بزرگسالان در این رویداد شرکت کردم و نشان برنز کسب کردم، نتیجه خوبی به شمار می رود.

 گویا هزینه مسابقات را هم هیأت و اداره ورزش کمک کردند؟
بیراوند: بله بخشی از هزینه ها را تامین کردند تا به این مسابقات برویم. از قبل قول داده بودند چون در مسابقات قهرمانی جهان هم توانسته بودم نشان انفرادی کسب کنم. کلا مسابقات وان به این شکل است که فدراسیون هزینه ای بابت اعزام نمی دهد.

 بنابراین چه مزیتی دارید؟
بیراوند: رنکینگ ما با حضور در این مسابقات ارتقا پیدا می کند ضمن اینکه حریفان وزن خود را بهتر می شناسیم.

 الان رنکینگ شما با برنز کاراته وان چقدر ارتقا پیدا کرد؟
بیراوند: به زیر 100 رسیدم اما کافی نیست و باید به زیر 50 برسم.

 یعنی باید در مسابقات آتی شرکت کنید؟
بیراوند: لیگ کاراته وان قبرس را در پیش داریم اما حداقل 120 میلیون تومان پول می خواهد که از عهده خانواده ام خارج است. تا همین الان هم قسط وامی که برای اعزام به یکی از مسابقات گرفته بودم را می دهم. اگر این 120 میلیون تومان را تامین نکنم، لیگ کاراته وان در ترکیه را از دست می دهم و رنکینگم افت می کند.

  رایزنی هم داشتید که این پول تامین شود؟
بیرانوند: من بهترین افتخار تاریخ کاراته همدان را به ارمغان آورده ام. از استاندار و سایر مسوولان می خواهم کمک کنند این مسیر قهرمانی حفظ شود. این هزینه ها از عهده خانواده ام خارج است و تا همینجا هم کلی بدهکارم.

  شما الگویی برای سایر بانوان کاراته هستید. چه حسی دارید؟
بیرانوند: می دانم مسوولیت سنگینی دارم. به هر حال خیلی ها وقتی قهرمانی ما را می بینند به کاراته جذب می شوند. سعی می کنم به لحاظ فنی و اخلاقی بهترین باشم.

  چه انتظاری از مسوولان اجرایی دارید؟
بیرانوند: حمایت لازم را داشته باشند. بسته های تشویقی برای قهرمانان تعریف کنند. نه اینکه برای کسب نشان بخواهم وام دریافت کنم. این قهرمانی ها راحت به دست نمی آید. انتظار دارم پاداش های خوبی برای قهرمانان در نظر بگیرند تا کمک حال مخارجشان باشد.

 وضعیت درسی شما چطور است؟
بیرانوند: دانشجوی دانشگاه پیام نور همدان هستم. البته خیلی مواقع به دلیل اردوهای تیم ملی، حضور ندارم. حتی در اوج مدرسه رفتم نیم ملی. ما هم سختی خودمان را داریم و باید هماهنگ باشیم.

  مثلا چه پاداشی را برازنده قهرمانی در میادین مهم فراملی می دانید؟
بیرانوند: مثلا زمین یا خانه بدهند. یا پاداشی که بتوانیم روی آن حساب کنیم. از قهرمانی جهان که بازگشتم 100 هزار تومان از سوی یکی از ارگان ها دریافت کردم. اصلا فکر نمی کردم 100 هزار تومان باشد. چند بار صفرهای آن را شمارش کردم اما متوجه شدن که همان 100 هزار تومان است.

حرف پایانی؟
بیرانوند: از  وفایی رئیس هیأت کاراته استان و سایر دست اندرکاران بابت حمایت ها قدردانی می کنم. امیدواریم خیلی زود بتوانم با حمایت های مسوولان نشان های خوش رنگ تری کسب کنم.