آسوده کِسی که خر نِداره، اَ کا و جِواِش خِوَر نِداره

هگمتانه، گروه فرهنگی: همدان شهری با گذشته‌ای زیبا و دلنواز؛ شهری پر از یادهای مهربان؛ پر از واژه‌های کهن و سالخورده است. این روزها در پس گذر زمان و ایجاد زندگی مدرن، خیلی وقت‌ها یادمان می‌رود پدربزرگ‌ها و مادربزگ‌هایمان چگونه زندگی می‌کردند. خیلی از نوجوانان و جوانان امروز کلمات متداول در همدان قدیم حتی به گوششان نرسیده است و باز هم این کلمات و واژه‌های قدیمی هستند که می‌توانند خاطرات گذشته را برایمان زنده کنند و به کمک جوان‌تر‌هایمان بیایند تا بشناسند راه و رسم زندگی را در گذشته‌ شهرشان.

در این بخش به معرفی برخی کنایات و ضرب‌المثل‌ها که در همدان قدیم مصطلح و پرکاربرد بوده است پرداخته می‌شود.

هرجا بِری آسمان هَما ای رنگه: هر جا بروی آسمان همین رنگ است. یعنی همه جا شرایط و موقعیت مثل هم است.

آس و پاسه: آس و پاس است. بی‌چیز و تهی دست است. در اصطلاح مشابه گفته می‌شود؛ آسمان جُله، یِی لاقِواس، خاکِسَر نشینه.

آسوده کِسی که خر نِداره، اَ کا و جِواِش خِوَر نِداره: آسوده کسی است که خر ندارد، از کاه و جو اَش خبر ندارد. یعنی هرچه تجملات زندگی کمتر باشد زندگی بی دردسرتر و لذت بخش تر است.

*در ارائه این مطالب از کتاب فرهنگ اصطلاحات عامیانه همدانی تالیف محمد علی نوریون– انتشارات سوره مهر بهره گرفته شده است.