از ظاهر آراسته تا آراستگی باطنی

هگمتانه، گروه کودکانه: مربی در برقرار کردن ارتباط تربیتی باید به آراستگی ظاهر بپردازد تا از عوامل ظاهری نفرت و گریز نیز تهی باشد. آراستگی لزوما مرادف اشراف منشی نیست بلکه با سادگی نیز می‌توان آراسته بود. پیامبر(ص) در مقام مربی بر حفظ آراستگی ظاهر اصراری آشکار داشته است. از همان آغاز که فرمان بعثت به او ابلاغ شد دستور پاکیزگی نیز به وی داده شد:
ای به جامه در پیچیده برخیز و به انذار مردم همت گمار و خدایت را به بزرگی یاد کن و جامه‌ات را از هر عیب و آلایش پاکیزه دار.(مدثر1-4)
از این رو پیامبر(ص) به نظیف بودن و خوش بویی شهره بود. در روایت است که روزی کسی از یاران آن حضرت برای دیدار به سوی خانه وی آمد، در کوفت و منتظر ماند. حضرت با تاخیر در را گشود و در بیان علت تاخیر فرمود که به آراستن سر و موی پرداخته بود.
در توصیه به مسلمانان نیز همواره با اصرار گفته شده که مستحب است در دیدار با برادران و هم کیشان بهترین و نظیف‌ترین لباس‌ها را به تن کنند و با آراستگی ظاهر شوند. این توصیه‌ها عمومی است اما مربیان را به طور مضاعف مورد خطاب قرار می‌دهد.
آراستگی ظاهر در مورد خود متربی نیز صادق است. ظاهر آراسته آدمی صفا و آراستگی باطنی را در پی می‌آورد.
*بخشی از کتاب نگاهی دوباره به تربیت اسلامی نوشته دکتر خسرو باقری