هگمتانه، گروه ورزش: ویترین افتخارات کشتی همدان به قدری پُر و پیمان است که باید به آن بالید، اما سالهاست این ویترین نشان یا جامی به خود ندیده و همین دلمان را میسوزاند که چه بر سر کشتی همدان آمد، زمانی که از هفت وزن تیم ملی کشتی، چهار دوبنده آن متعلق به ما بود، فکرش را هم نمیکردیم بعد از گذشت یک دهه و اندی سال حسرت دعوت به اردو هم برایمان باقی بماند. کشتی ورزشی اصیل و به نوعی ورزش اول کشورمان ایران است، ورزشی که با هر برد و باخت آن شاهد اشک و لبخند مردم هستیم. اما سالهاست که برای مردم استان همدان، این اشک و لبخندها همراه با حسرت شده است، حسرتی چندین ساله که اگر همچنان شاهد تداوم بیمهریها به آن باشیم شاید ادامهدار باشد. روزگاری دغدغه همدانیها در کشتی کشور این بود که چند دوبندهپوش همدانی لباس تیم ملی را میپوشند و راهی مسابقات مختلفی از جمله آسیایی، جهانی و حتی المپیک میشود. دورانی افتخار میکردیم که امثال برادران جوکار، گودرزی، میرزایی، سیفی، ابراهیمی، یونسینیا، درویشی و... را داریم که نام پرآوازه همدان را در بلندترین قلههای کشتی طنین انداز کنند، اما سالهاست که فقط با خاطرات آن دلخوشیم. نشان گرفتن امثال یزدانی، نخودی، عموزاد، قاسمپور و... واقعاً برای هر ایرانی باعث افتخار است، اما برای ما همدانیها همراه بغضی است که گلوگیر میشود، زیرا رنگ و مزه طلای المپیک مصطفیجوکار و گودرزی با هیچ نشان دیگری برای ما قابل قیاس نیست. ویترین افتخارات کشتی همدان به قدری پُر و پیمان است که باید به آن بالید، اما سالهاست این ویترین نشان یا جامی به خود ندیده است و همین دلمان را میسوزاند که چه بر سر کشتی همدان آمد. زمانی که از هفت وزن تیم ملی کشتی، چهاردوبنده آن متعلق به دلاورمردان همدانی بود، فکرش را هم نمیکردیم که بعد از گذشت تقریبی یک دهه و اندی سال حسرت دعوت به اردو هم برایمان باقی بماند. خوشبینانهترین کشتی دوست نیز فکرش را هم نمیکرد که این گونه کشتی همدان در وسط تشک ضربه فنی شود و حتی نای بلند شدن هم نداشته باشد چه برسد به کسب دوبنده تیم ملی و نشانآوری آن در یک آوردگاه بینالمللی. چند سالی است که خانه ویران شده کشتی همدان در حال مرمت است تا روزی دوباره قد علم کند اما بیمهری های مسؤولان ارشد استان و دستگاه ورزش، این سرعت را کم کرده و با حرکتی لاکپشت وار نمیتوان به بازگشت به روزهای خوب امیدوار بود. امروز قهرمانسازی و قهرمانپروری بدون پول و منابع مالی دیگر امکانپذیر نیست و ورزش دیگر مثل سابق نیست و پول حرف نخست را در ورزش میزند. هیأت کشتی استان نیز همانند دیگر هیأتهای ورزشی استان از مشکلات مالی رنج میبرد و به سختی نفس میکشد و چشم به حمایت مادی و معنوی دستگاه ورزش و دیگر مسؤولان استان دارد. البته از حق هم نگذریم باید بگویم که اختلافات درونی کشتی نیز ضربه مهلکی بر پیکره کشتی استان وارد کرد و سالها آن را به عقب راند و این اختلافات همچنان ادامه دارد و ترمزی شده است جلوی پای مسؤولان و مربیان سازنده کشتی همدان. بدون منابع مالی نمیتوان پیشرفت محسوسی داشت رئیس هیأت کشتی استان همدان پیرامون وضعیت فعلی کشتی همدان، اظهار کرد: برخی از دوستان به دنبال به کرسی نشاندن عقاید خود در هیأتها بودند که باعث دودستگی و افت کشتی در سالهای گذشته شد و زمانی که سکان کُشتی را در سال 98 در دست گرفتیم متوجه شدیم که کشتی آهی در بساط ندارد و از نظر مالی و پشتوانهسازی بسیار ضعیف و ناتوان است. حمیدرضا یاری ادامه داد: اما با حمایت جامعه کشتی و وحدت و یکپارچگی در حالی که ریالی کمک دریافت نکردیم توانستیم با حمایت بخش خصوصی خود را سرپا نگه داریم و بدون کمک دستگاه ورزش که متولی ورزش در استان است چرخ کشتی را به حرکت درآوردیم. وی اضافه کرد: نونهالان و نوجوانان پرشماری به کشتی روی آوردند و با هدایت هیأت و تلاش مربیان استعدادهای خوبی شناسایی شد و در این سالهای اخیر کشتیگیرانی را توانستیم به تیمهای ملی بدهیم. هر چند انتظار از کشتی استان فراتر از این است اما با توجه به داشتههای استان و بضاعت مالی کارنامه هیأت را میتوان تا حدودی قابل قبول دانست. رئیس هیأت کشتی استان همدان بیان کرد: متأسفانه مربیان استان با درآمدهای ناچیز، انگیز چندانی برای هدایت کشتیگیران ندارند و مسؤولان استان توجه چندانی به این رشته نشانآور و محبوب ندارند. امیدواریم دستگاه ورزش و مسؤولان ارشد استان به یاری کشتی بیایند و با تزریق بودجه هیأت را در راستای استعدادیابی و معرفی استعدادها کمک کنند. وی افزود: همدان و دیگر شهرهای استان ظرفیت لازم را دارند و از استعدادهای سرشاری برخوردار هستند اگر کمی به آنها توجه شود و مربیان دلسوز که بدون چشمداشت فعالیت میکنند با انگیزهای بیشتر میتوانند در راستای استعدادیابی تلاش کنند و دوباره قهرمانانی چون جوکار، ابراهیمی، میرزایی و... را به کشتی کشور و جهان معرفی کنند. یاری گفت: چهرههای انگشتشماری چون حاجیلوئیان، وفائی، رسولی، شریعتینیا، کامرانی، رنجبر و... در این سالها برای کشتی استان افتخار کسب کردند اما برای رسیدن به جایگاه واقعی کشتی استان باید با حمایت و تلاش بیشتر قدمهای بزرگی برداشت و دوباره کشتی استان را به آنچه استحقاق آن را دارد برسانیم. وی تصریح کرد: متأسفانه قهرمانان کشتی استان به دلیل ضعف مالی به جای پرداختن به تمرین سخت و آموزش کشتی، برای امرار معاش به کارگری میپردازند که با این شرایط به قول مربی سازنده استان امید یوسفی باید فاتحه ورزش کردن را خواند. مگر یک ورزشکار تا چه حد میتواند سختیها را تحمل کند و دم نزند چرا مسؤولان استان درصدی به قهرمانان استان کمک نمیکنند تا راه برای افتخارآفرینی آنها باز شود. رئیس هیأت کشتی استان همدان خاطرنشان کرد: جا دارد از مسؤولان استان عاجزانه بخواهیم نیمنگاهی به ورزش نخست استان داشته باشند و با حمایت مالی راه این رشته را برای تجدید قهرمانیها و قهرمانپروریها هموار کنند تا بار دیگر شاهد رقابت کشتی استان با استانهایی همچون مازندران و تهران باشیم. *مجتبی دی آبادی
|