۲۷
اسفند
۱۴۰۲
شماره
۵۵۸۱
عناوین صفحه
هگمتانه، گروه خبر همدان - صفورا کاظمیان: از اردیبهشت سال 95 که لالجین شهر جهانی سفال لقب گرفت تاکنون درباره فرصتها و فرصتسوزیهای این جهانی شدن فراوان گفته شده اما در عمل تحرک چندانی دیده نشده و مشکلاتی که سفالگران با آن روبهرو بودند همچنان پابرجاست.
به گزارش خبرنگار هگمتانه، شاید معرفی لالجین به عنوان شهر جهانی سفال یک فایده برای این شهر داشت که آنهم دهان باز کردن زخمهای کهنه این هنر صنعت بود اما از درمان این زخمها با اینکه سخنها گفته شده و راههای چاره نشان داده شده هنوز خبری نیست و این جهانی شدن جز اینکه به نفع مالکان تمام شد سودی برای تولیدکنندگان نداشت؛ چراکه اجاره کارگاهها چند برابر شد بدون اینکه امکانات یا تسهیلاتی در اختیار تولیدکنندگان قرار گیرد.
مهمترین سوالی که میتوان از مسؤولان پرسید این است که واقعا لالجین چقدر جهانی شده و چند درصد از مردم دنیا این شهر را به سفالش میشناسند؟ در ایران چطور؟ سفال لالجین چقدر توانسته در ایران به ویژه در مناطق و اماکنی که گردشگران در آن حضور دارند به کار گرفته و معرفی شود؟ اصلا در لالجین تولیدکنندگان ظروف سفالینه و فروشندگان چقدر توانستهاند با ظروف چینی رقابت کنند؟ظروفی که در فروشگاههای لالجین توجه گردشگران را به خود جلب میکند و مسافران ظروف چینی را از لالجین به سوغات میبرند.
درباره سفال لالجین با یکی از تولیدکنندگان و صادرکنندگان سفال این شهر جهانی گفتوگو داشتیم.
نظریراد: دستگاههای قدیمی تولیدات را بیکیفیت میکند
از محمدمهدی نظریراد پرسیدم با اینکه سفال در همدان توانسته اشتغال بالایی ایجاد کند و به عنوان یک کالای صادراتی ارزآوری داشته باشد اما چرا آنقدر که باید این حوزه رشد نکرده است؟
وی در گفتگو با خبرنگار هگمتانه، چند دلیل را به عنوان عوامل بازدارنده رشد سفال لالجین مطرح کرد از جمله کیفیت پایین تولیدات که نتیجه دستگاههای قدیمی و بهروزرسانی نشده است.
نظریراد حمایت نکردن از تولیدیها را عامل دوم دانست و گفت: ما تولیدکنندگان به حال خود رها شدهایم.
این تولیدکننده سفال افزود: هزینه گمرکی بالا نیز یکی از دلایلی است که به رکود صادرات دامن میزند اما اگر دستگاههای ما بهروز بود میتوانستیم در کیفیت با محصولات چینی رقابت کنیم و با بالا بردن کیفیت تولیداتمان مشتری بیشتری جذب نماییم.
این فعال حوزه سفال تأکید کرد: اگر میراث فرهنگی صنایعدستی و گردشگری تسهیلاتی با کارمزد پایین برای سفالگران در نظر میگرفت تولیدکنندگان میتوانستند نواقص تولید و بستهبندی را رفع کنند اما هرگز وامهای حمایتی برای ما وجود نداشته است.
از او در مورد نشان سازی پرسیدم و خواستم توضیح دهد مقصر اصلی در زمینه نبود نشان تجاری برای سفال لالجین کیست؟ دولت یا خود تولیدکنندگان؟
بازار کشش افزایش قیمتها را ندارد
وی تصریح کرد: دولت و تولیدکنندگان هر دو کمکاری کردهاند. اما اگر تولیدکنندگان بخواهند نشان سازی کنند باید کیفیت تولید و بستهبندی را بالا ببرند که در نهایت قیمت تمامشده محصولات برای خریدار بالا میرود در این حالت بازار کشش افزایش قیمتها را ندارد و اجناس تولیدی روی دستمان میماند.
به نظرم رسید تولیدکنندگان سفال در حلقه بهروزرسانی دستگاه و حمایت مالی دولت گیر افتادهاند و از هر سو که میروند بلکه به بازار رونقی بدهند باز هم به همین دو گزینه برمیگردند.
نظریراد بیان کرد: میراث فرهنگی باید کمک کند تا هزینههای ما در زمینه ارتقا دستگاهها و هزینه بستهبندی با کیفیت، با بازاریابی جبران شود تا ما هم بتوانیم از پس تسهیلات با سود بالا برآییم.
حضور در نمایشگاههای بینالمللی برای بازاریابی سفال لالجین ضروری است
وی ادامه داد: برای ما تولیدکنندگان زمینه حضور در نمایشگاههای بینالمللی نیز فراهم نیست تا بتوانیم محصولات خود را به کشورهای دیگر معرفی کنیم و به این ترتیب بازارهای صادراتی از دست ما خارج میشود. اینجاست که تولیدکننده انگیزهای برای ارتقا دستگاه و کیفیت بستهبندی ندارد؛ چراکه بازاری برای فروش نخواهد داشت. بازار داخلی مهیای فروش چنین محصولات با کیفیت و با قیمت بالا نخواهد بود.
بازار در قرق محصولات ارزان و با کیفیت چینی است
وی ادامه داد: بازار داخلی در قرق محصولات چینی است که با کیفیت بالا و قیمت پایین در حال تاخت و تاز است بنابراین ما نیاز به بازاریابی خارجی داریم که مهمترین راهکارش حضور در نمایشگاههای بینالمللی است.
وی ادامه داد: در مورد صنایع دستی کشورهای دیگر تحقیق مختصری انجام دهید خواهید دید چگونه دولتها از تولیدکنندگان صنایعدستی حمایت میکنند مثلا کشور ترکیه انواع محصولات سرامیکی و صنایع دستی را صادر میکند و ما به عنوان شهر جهانی سفال دست روی دست گذاشتهایم و شرایط با شیوع کرونا بدتر هم شده این در حالی است که کرونا جلوی صادرات صنایع دستی و سرامیکی ترکیه را نگرفته. همین رونق بازار میتواند مشکلات کیفیت تولید و بستهبندی را حل کند که ما تولیدکنندگان از چنین رونقی محرومیم.
وی اضافه کرد: همین حمایتها از تولیدکنندگان کشور چین وجود دارد که موجب شده محصولات سرامیکی آنها با کیفیت بالا اما ارزان در بازار سفال ما جولان دهد.
مظاهری: نیاز است تولیدکنندگان را به سمت تولید محصولات با ارزشافزوده بیشتر سوق دهیم
اما معاون صنایعدستی ادارهکل میراث فرهنگی همدان در زمینه تولیدات صنایعدستی بر تأثیر کرونا بر فروش محصولات صنایع دستی تأکید کرد و افزود: میزان تولید و فروش صنایعدستی به نصف کاهش یافته و کارگاههای صنایعدستی با اینکه تعطیل نشدهاند ولی با یک سوم و دو سوم نیرو کار میکنند.
هاشم مظاهری در مورد صادرات صنایع دستی با توجه به شیوع کرونا و تحریمهای ظالمانه گفت: صادرات غیررسمی صنایعدستی بر صادرات رسمی پیشی گرفته، فروش محصولات صنایعدستی محدود شده و صادرات رسمی صنایعدستی رقم قابل توجهی نبوده است.
وی با تأکید بر آنکه مشکل این است که تولیدکنندگان بر اساس تمایل مشتری اقدام به فروش محصولات خود میکنند، اظهار کرد: تمایل مشتریان بر خرید فلهای و بدون بستهبندی است اما نیاز است تا تولیدکنندگان را به سمت تولید محصولات با ارزشافزوده بیشتر سوق دهیم.
مظاهری بابیان اینکه امسال صادرات غیررسمی صنایعدستی بر صادرات رسمی پیشی گرفته و فروش محصولات صنایعدستی محدودشده و صادرات رسمی صنایعدستی نیز رقم قابلتوجهی نبوده است، گفت: صنایعدستی یک کالای تجملی است و با کاهش قدرت خرید مردم، فرصت فروش این محصولات کاهش مییابد.
وی با تأکید بر اینکه هیچ نوع مجوزی برای نمایشگاه حضوری نداریم نوید برگزاری نمایشگاه مجازی صنایع دستی در همدان را داد و ابراز کرد: فروش صنایع دستی در استان بسیار کاهش یافته است که برای کمک به تولیدکنندگان نمایشگاه مجازی صنایع دستی در همدان دایر میشود.
مظاهری گفت: تولیدکنندگان صنایع دستی به امید اینکه روزی بعد از کرونا بتوانند محصولات خود را به فروش برسانند مشغول تولید هستند.
مظاهری ادامه داد: قرار است نمایشگاه مجازی صنایع دستی برگزار شود که افراد با ثبت نام در وبگاه میراث فرهنگی صنایعدستی و گردشگری استان همدان میتوانند محصولات خود را بارگذاری کنند.
مظاهری ابراز امیدواری کرد برای سال جدید نمایشگاه مجازی صنایعدستی دایر شود.
به نظر میرسد نجات سفال لالجین و دیگر صنایعدستی استان همدان تنها در گرو حمایت میراث فرهنگی است؛ چراکه بدون حمایت دولت، ارتقا کیفیت تولیدات و بستهبندی حتی اگر به نشان سازی نیز ختم شود قیمت تمامشده محصول را آنقدر بالا خواهد برد که توان رقابت با محصولات چینی را از آنها خواهد گرفت و به ورشکستگی آنها خواهد انجامید.
میراث فرهنگی لازم است با تسهیلات ارزان و ایجاد فرصت بازاریابی برای تولیدکنندگان داخلی امکان ارتقا کیفیت تولیدات را به فعالان عرصه سفال بدهد تا هزینه این ارتقا تولید بر مصرفکننده سوار نشود به این ترتیب بازار داخلی و خارجی از دست تولیدکنندگان از این بیشتر خارج نخواهد شد.