یکی از موضوعاتی که در دهه اخیر به طور عمومی بین آحاد جامعه مطرح و برجسته شده است موضوع مطالبه‌گری است و افراد در مواجهه با این مقوله برداشت‌ها و رفتارهای متفاوتی از خود بروز می‌دهند که جای بررسی دارد. گروه و افرادی هستند که همواره مطالبه‌گر و منتقد هستند به قول معروف چشم خود را روی خیلی واقعیات بسته و مستمر مطالبه و انتقاد می‌کنند. در جامعه ما هم کم نیستند کسانی که این‌گونه افراد را به غلط قاطع، پیشرو و موفق ارزیابی می‌کنند، محل تأسف اینکه برخی از این‌گونه افراد گذشته از همواره منتقد بودن خود اهل عمل صالح و راهگشا نبوده و صرفاً تشخیص خود را بهترین می‌دانند.

مطالبه‌گری گروه و افراد دیگری هم با واقع‌بینی، آرمان‌گرایی و نوعی منطق توأم است، قبل از طرح هر موضوع و به اصطلاح مطالبه‌ای پیرامون آن مطالعه و امکان‌یابی داشته و در صورت احتمال عقلی به طرح آن در محل کار و لایه‌های اجتماعی می‌پردازند. معمولاً این‌گونه اشخاص در صورت امکان و در حد توان برای عملی شدن مطالبه مطروحه تلاش می کنند و انواع همکاری‌های همسو با هدف را انجام می‌دهند که تحقیقاً افرادی با این ویژگی کمتر یافت می‌شوند. 

برخی گروه‌ها و افراد هم از مطالبه‌گری مستمر نیتی شیطانی را دنبال کرده و اساساً هدفی برای سازندگی و پیشرفت ندارند. اینان می‌خواهند کارگزاران را تضعیف و برای رسیدن به مقاصد فردی یا گروهی به انتظارات بیشتر دامن زده و وضع موجود را مشوش و خادمان را ناکارآمد جلوه دهند.

همین مطالبه‌گری که یکی از وظایف رسانه‌ها است در قالب‌های مختلف رسانه‌ای هم به چند طریق مطرح می‌شود. کم نداریم رسانه‌هایی که نانشان را در بُلد کردن صرفاً معایب و نداشته‌ها دیده و برای گرم کردن بازار خود در عمل به انواع و اقسام یأس‌آفرینی‌ها، عاملی که بازدارنده پیشرفت و خلاف لوازم امنیت روحی، روانی و اقتصادی است دامن می‌زنند همان مشی‌ای که به نوعی می‌‌گوید ما هیچ نداریم و هرچه امتیاز است در وجود دیگران است البته با این ظاهر و صورت که در این میان مای منتقد هم خیلی بیش از دیگران می‌فهمیم.

ناگفته نماند که گروه‌ها، افراد و رسانه‌هایی هم داریم که کارشناسانه مسائل را بررسی و به دنبال مطالبه خود راهکارهای خوبی را در رفع نیازها و حل مسائل ارائه می‌کنند بنابراین حال که دنبال تقویت فرهنگ مطالبه‌گری در محیط زندگی و اجتماع خود هستیم چه خوب که در قالب‌های مختلف به مهارت‌یابی مطالبه‌گری هنجار و نتیجه‌بخش بیش از گذشته بپردازیم، به علاوه اینکه برخی افراد، مدیران و شخصیت‌هایی که به همدان وارد می‌شوند پس از شناخت نسبی، مطرح می‌کنند که درصد قابل توجهی از مردم همدان قانع بوده و کمتر به مطالبه‌گری می‌پردازند و یا در تعامل‌های اجتماعی به نوعی مأخوذ به حیا هستند که این حالت مانع پیشرفت است و یا سرعت آن را در لایه‌ها و بخش‌های مختلف به حداقل رسانده و یا اینکه برخی از شهروندان را به مسیری سوق داده که در همه جا می‌گویند و می‌خواهند غیر موقعیتی که اثربخش است، مانند برخی از ما که متأسفانه عیب و نقص کسی را به همه منتقل می‌کنیم به غیر از خود شخصی که شایسته است گفته و یا طرح کنیم، درست برخلاف آموزه‌های دینی، امید است در جایگاه‌های حقوقی و حقیقی مطالبه‌گری آگاه، منطقی و پیش‌برنده فرد و جامعه باشیم. إن‌شاءا...