مديرکل بهزيستي استان همدان:

والدين براي غربالگري اوتيسم کودکان 2 تا پنج سال مراجعه کنند

هگمتانه- گروه خبر: مديرکل بهزيستي استان همدان با اشاره به آغاز طرح غربالگري اختلالات طيف اوتيسم در همدان گفت: والدين کودکان 2 تا پنج سال بايد براي غربالگري اوتيسم فرزندان خود به مراکز بهزيستي مراجعه کنند.

حميدرضا الوند در گفت و گويي افزود: اين طرح از 11 دي ماه جاري با هدف شناسايي آمار دقيق کودکان مبتلا به بيماري اوتيسم به منظور ارائه به موقع خدمات توانبخشي و درماني به کودکان مبتلا به اوتيسم و در راستاي جلوگيري از افزايش نواقص حرکتي و آسيب‌هاي گفتاري و هوشي آغاز شده است.

وي بيان کرد: ادارات بهزيستي تمامي شهرستان‌ها آمادگي انجام غربالگري را دارند و در برخي مراکز غيردولتي همچون مراکز مشاوره، کلينيک‌هاي مددکاري، پايگاه‌هاي سي.بي.آر و مهدهاي کودک نيز اين طرح اجرا مي‌شود و کودکاني که از طريق غربالگري، مشکوک به اوتيسم شناخته مي‌شوند براي تشخيص نهايي به متخصصان ارجاع مي‌شوند تا مداخله بهنگام انجام شود.

الوند خاطرنشان کرد: طرح غربالگري اختلالات اوتيسم در سال‌هاي 91 و 92 در پنج استان کشور به صورت آزمونه اجرا شد که استان همدان يکي از اين پنج استان بود و نتيجه اجراي غربالگري در اين استان‌ها نشان داد که شيوع و بروز اختلال طيف اوتيسم در کشور در حال افزايش است.

وي ادامه داد: پس از اجراي غربالگري اوتيسم در استان‌هاي آزمونه، مقرر شد که غربالگري اختلال طيف اوتيسم همانند غربالگري بينايي به صورت سراسري در کشور انجام شود و امسال اين طرح براي نخستين بار به صورت سراسري با پوشش کودکان 2 تا پنج سال انجام مي‌شود.

مديرکل بهزيستي استان همدان با بيان اينکه استان همدان آمادگي انجام تمامي مداخلات تخصصي اوتيسم را داراست، گفت: تنها يک مرکز تخصصي اوتيسم در استان همدان فعال است که تمامي خدمات لازم را به کودکان مبتلا به اوتيسم ارائه مي‌دهد و با سفر اخير مديرکل دفتر امور توانبخشي روزانه و توانپزشکي بهزيستي کشور به همدان مجوز راه‌اندازي يک مرکز تخصصي ديگر در زمينه اوتيسم نيز داده شد.

الوند تأکيد کرد: بسياري از خانواده‌ها به دليل نداشتن اطلاعات در خصوص بيماري اوتيسم و يا انکار آن مراحل درمان را پيگيري نمي‌کنند که اين امر موجب ماندگاري بيماري در افراد مبتلا مي‌شود و افراد را در سنين بالا با مشکلات بسياري درگير مي‌کند.

وي گفت: براي اطلاع‌رساني خانواده‌ها پوستر‌ها و بنرهاي اطلاع‌رساني در سطح شهر توزيع شده است و با توجه به شيوع و بروز اختلال در کشور انتظار مي‌رود با برنامه‌ريزي اصولي و اطلاع‌رساني کافي، پوشش حداکثري در اين زمينه انجام شود؛ چراکه يک برنامه به موقع و پيگير درماني مي‌تواند بسياري از کودکان مبتلا به اوتيسم را به نحو مؤثري بهبود بخشد.

وي گفت: اوتيسم شايع‌ترين اختلال از گروه «اختلالات نافذ رشد» است و در يک درصد مواليد مشاهده مي‌شود و درصد تولد اين کودکان در حال افزايش است.

الوند بيان کرد: با يک جلسه کوتاه ارزيابي نمي‌توان به تنهايي به نتيجه رسيد بلکه اطلاعات والدين، مربيان کودک و اعضاي خانواده مي‌تواند اطلاعات با ارزشي را به ارزياب بدهند تا ارزشياب�� و نتيجه دقيق‌تري به دست آورد و انتظار مي‌رود خانواده‌ها با تکميل پرسشنامه اوليه و در صورتي که پاسخ آنها به سه سؤال يا بيشتر مثبت بود براي انجام مداخلات تخصصي به ادارات بهزيستي شهرستان‌ها و مراکز مداخله در اختلال طيف اوتيسم مراجعه کنند.

وي ادامه داد: اختلال اوتيسم داراي طيفي از خفيف تا شديد است و در هر طيفي مداخلات تخصصي جداگانه لازم است و خانواده نبايد نگران اين مقوله باشد که در صورت پاسخ مثبت به سه سؤال حتماً کودک آنها دچار مشکل است؛ چراکه با بررسي‌هاي بيشتر نوع مداخله تعيين مي‌شود.

گفتني است اوتيسم (Autism) نوعي اختلال پيچيده رشد است که معمولاً در سه سال نخست زندگي خود را نشان مي‌دهد و توانايي‌هاي گفتاري، ارتباطي کودک را تحت تأثير قرار مي‌دهد و بر رشد عادي مغز و تعاملات اجتماعي اثر مي‌گذارد.

اوتيسم با يک سري از رفتارهاي ويژه همراه است و مي‌توان آن را يک اختلال با يک طيف در نظر گرفت که در کودکان مبتلا به صورت‌هاي گوناگون و با شدت‌هاي متفاوت خود را نشان مي‌دهد.

تاکنون علت خاص و ويژه‌اي که عامل اين اختلال باشد شناخته نشده است ولي به طور قطع اطلاع‌رساني و کمک‌هاي مالي مي‌تواند به خانواده‌هاي اين کودکان کمک کند.

نداشتن گفتار و يا تأخير در گفتار، تکرار طوطي‌وار و يا حرکات تکراري، ارتباط چشمي کم و يا عدم تماس چشمي، نداشتن علاقه و يا علاقه کم در برقراري ارتباط با هم سن و سالان، نبود نشانه‌هاي بازي‌هاي تخيلي، علاقه به قسمت‌هاي خاصي از يک اسباب‌بازي و يا وسيله، اصرار بر يکنواختي، مشکل در بيان نيازها، خنده و گريه بي‌دليل، علاقه به تنهايي، کج خلقي و بهم ريختگي ناگهاني، احساس ناراحتي در صورت در آغوش گرفتن، عدم آموزش پذيري با روش‌هاي معمول آموزشي، بازي‌هاي غيرعادي، چرخاندن اشيا، نداشتن احساس درد و يا حساسيت بيش از حد به آن، عدم درک خطر و ترس، بيش فعالي و يا نداشتن تحرک کافي، حرکات رباتيک اندامها و بي‌توجهي به اسم خود و يا دستورات ديگران با وجود سلامت شنوايي از جمله علائم اختلال اوتيسم است.