صفحه 1 : فرهنگی صفحه 2 : خبر همدان صفحه 3 : شهرستان صفحه 4 : خبر همدان صفحه 5 : ایران و جهان صفحه 6 : ورزش صفحه 7 : اندیشه صفحه 8 : فرهنگی

۲۷
اسفند
۱۴۰۲

شماره
۵۵۸۱

امروز: ۹ (فروردین) ۱۴۰۳ ◀ ◀ Thursday 2024 (Mar) 28

عناوین صفحه

  • فرهنگ غلط به چالش سالمندی منجر می‌شود
  • خدمت به خانواده شهدا وظیفه ما و قدم در راه شهدا برداشتن رسالت مسؤولان
  • شاکله هیأت بازرسی همدان مردمی بود
  • تقدیر ویژه جامعه ورزش استان از روزنامه هگمتانه
  • 19هزار همدانی وام فرزندآوری گرفتند
  • نام‌نویسی اعتکاف ماه رمضان از 6 فروردین
  • تلاشگران عمرانی و خدمات شهری شهرداری منطقه چهار همدان تقدیر شدند
  • شور و نشاط همدانی‌ها در بازار شب عید
  • رونمایی از سومین کاشی‌نگاره شهیدان در مسجد امیر‌المؤمنین(ع) صدف
  • حبس یک تا 10 سال در انتظار تعرض‌کنندگان به میراث باستانی
  • حقوق بشر آمریکایی جایی برای حمایت از هزاران زن با شرف غزه ندارد
  • اخبار کوتاه - 27 اسفند
  • طراحی شهرهای خلاق
  • حضور 300 نفری بانوان در جلسات قرآن کانون فرهنگی هنری مهدیه همدان
  • پیگیری توزیع 80 تن گوشت قرمز در نوروز
  • پیشرفت ایران در شاخص توسعه انسانی
  • بهار می‌آید تا دستان مهربانی خالی نمانند
  • فرهنگ غلط به چالش سالمندی منجر می‌شود
  • خدمت به خانواده شهدا وظیفه ما و قدم در راه شهدا برداشتن رسالت مسؤولان
  • شاکله هیأت بازرسی همدان مردمی بود
  • شور و نشاط همدانی‌ها در بازار شب عید
  • تقدیر ویژه جامعه ورزش استان از روزنامه هگمتانه
  • 19هزار همدانی وام فرزندآوری گرفتند
  • نام‌نویسی اعتکاف ماه رمضان از 6 فروردین
  • تلاشگران عمرانی و خدمات شهری شهرداری منطقه چهار همدان تقدیر شدند
  • رونمایی از سومین کاشی‌نگاره شهیدان در مسجد امیر‌المؤمنین(ع) صدف
  • حبس یک تا 10 سال در انتظار تعرض‌کنندگان به میراث باستانی
  • حقوق بشر آمریکایی جایی برای حمایت از هزاران زن با شرف غزه ندارد
  • پیشرفت ایران در شاخص توسعه انسانی
  • طراحی شهرهای خلاق
  • حضور 300 نفری بانوان در جلسات قرآن کانون فرهنگی هنری مهدیه همدان
  • پیگیری توزیع 80 تن گوشت قرمز در نوروز
  • هگمتانه، گروه فرهنگی: یدو فیلمی به کارگردانی مهدی جعفری، نویسندگی مهین عباس‌زاده و مهدی جعفری و تهیه‌کنندگی محمدرضا مصباح محصول سال 1399 کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است که برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم در سی و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر شده‌است.

    داستان فیلم دربارهٔ ماه‌های آغازین جنگ تحمیلی است. دورانی که خانواده‌های شهرهای مختلف خوزستان به ناچار خانه و کاشانه و همهٔ دلبستگی خود را رها کردند و به شهرهای دیگر پناه بردند تا جان خود را نجات دهند. اما در این میان مادری قصد ندارد خانه و کاشانهٔ خود را رها کند در این میان پسر بزرگتر و نوجوان خانواده، از دست این تصمیم مادر عصبانی است. مدام به جان مادر غر می‌زند که مانند تمام اهالی محل از آن جا بروند تا از بین نرفته‌اند. به هر بهانه‌ای با مادر بحث می‌کند و حرف از رفتن می‌زند. مادر اما بیش از آنچه یدو تصورش را دارد عاشق خانه‌ای است که در آن مادر شده‌است. یدو فیلمی روان و خوش‌ساخت از کارگردان 23 نفر است که امیدوارم همین طور صمیمی و صادق و حرفه‌ای بماند. مهدی جعفری در فیلم تازه‌اش یک قدم رو به جلو حرکت کرده و فرم و سبک فیلمسازی‌اش ترقی کرده است.

    او این بار با کمتر از انگشتان یک دست نسبت به فیلم 23 نفر که باید یک جماعت را هدایت می‌کرد، بازیگران اصلی را برای ساخت فیلمی درباره حال و هوای جنگ در روزهای آبادانی جلوی دوربین برده است. شهری که طعم تلخ حصر را چشیده اما ایستادگی که در خون و مرام مردم آبادان است را فراموش نکرده است.

    یدو واقعیت‌بینی و آرمان‌خواهی را در کنار هم در ساختار کلی و فرمش جمع کرده و آدرس ترسیم حقیقت در خلال واقعیت که هنر جز برای آشکارگی آن خلق نشده است را، در فیلم تازه‌اش به سینماگران جوانی که قصد دارند تا جنگ تحمیلی را در دورن شهر و خانه‌ها به تصویر بکشند، آموخته است. این همان فرم مطلوب و درست سینمای جنگ است. سینمایی که نه باید و نه می‌خواهد بر مصائب هیولای زشت و بی‌وجدان جنگ سرپوش بگذارد و به باور برخی آن را کتمان کند و نه در عین حال زیبایی‌های دفاع و اتحاد را که از خلال این واقعیت به چشم آمد و مایه افتخار ملت شد را نادیده بگیرد.

    جعفری برای اینکه به این مقصود برسد به خوبی از بخش‌های فنی و هنری کارش مایه لازم را گرفته است.

    بازی‌های باورپذیر کودکان و نوجوانان فیلم ما را یاد فیلم‌های محبوب ژانر کودک و نوجوان قدیمی مانند «کودک قهرمان» ساخته کمال تبریزی می‌اندازد که می‌شد با آن ارتباط برقرار کرد. فیلم‌هایی که دچار آفت «از کودکان سخن گفتن برای بزرگسالان» نشده‌اند و به قاعده «از کودکان و برای کودکان سخن گفتن» باور دارد. یدو از این جنس فیلم‌ است. فیلمی که البته دایره مخاطبینش حتی از کودکان و نوجوان نیز بیشتر می‌شود و بزرگسالان را نیز در بر می‌گیرد.

    میلاد صویلوی با اینکه نوجوان است مردانگی بزرگ مردان کوچک جنگ مانند حسین فهمیده و بهنام محمدی را یادآور می‌شود که غرور و غیرت‌شان اجازه نداد تا از خاک وطن یک وجب کم شود. این مفهوم در یدو در کنار بلوف‌های بانمک بازیگر آبادانی فیلم صمیمانه از آب درآمده که او را در نهایت برای بهترین بازیگر نقش اول مرد آماده کرده است. بازیگری که به جمع بازیگران نوجوان سینمای ایران که مسیر سینمای مردمی و صمیمی را پیش گرفته‌اند و به زودی درخشش‌های دیگری از آنان شاهد خواهیم بود.

    بازی ستاره پسیانی که به خوبی نقش یک ننه را بازی می‌کند که سن و سالی دارد یکی از بازی‌های واقعی است که بی‌تکلف و عاری از تصنعی بودن درآمده است. پسیانی هرچه دیگر مامان‌های فیلم‌های امسال جشنواره لجوجانه و استندآپی اجرا می‌کردند زیرپوستی و باورپذیر شده است و با خصلت‌های یک مادر جنوبی جنگ‌زده قرابت بیشتری دارد.

    موسیقی فیلم به حال و هوای جنوب کشور و آبادان نزدیک است و خصوصاً شیطنت‌ها و بازی‌گوشی‌های بچه‌ها را به خوبی در سکانس‌ها تداعی می‌کند. ریزبینی فیلمساز تا اینجا است که حتی اصلاح رنگ و نور فیلم نیز با تلورانس زرد ضمن آنکه خاک آلود بودن شهر محاصره شده را به تصویر می‌کشد در آن تلألؤ و روشنایی نور امید نیز دیده می‌شود.

    یدو در پرداخت به جزئیات قصه نیز به خوبی ذائقه ایرانی را می‌شناسد. بزغاله‌هایی که در میان بحران جنگ به دنیا می‌آیند اشک را از چشمان مخاطب جاری می‌کنند و این واقعیت را عیان می‌کنند که در کنار مرگ حیات معجزه می‌کند.

    اقلیم جنگ زده آبادان در یدو از سینمای شهری آپارتمانی دور شده و مخاطب را مسافر دیار دیگری می‌کند که سینمای ما شتابزده به سوی دیگری رفته و فراموشش کرده است. این زاویه دید در کنار فرمی که از آن سخن گفته شد را می‌توان «سینمای اقلیمی ملّی» نامید که از مهجورترین گونه‌های فیلم‌های سینمایی کشور است.

    یدو با نظر به تکیه فیلم به قهرمان نوجوانش که وارد جشنواره شد و حالا در کنار فیلم‌های مطرح دیگر این دور توانسته نامزدی بخش‌های اصلی را به دست آورد، به مثابه همان شیرجه‌ای است که یدو در بهمن شیر خروشان زد و از آن سربلند بیرون آمد.

    حمید صنیعی منش



    ارسال ديدگاه

    نام:
    پست الکترونیکی:
    کد امنیتی:
    ديدگاه: