هگمتانه، گروه فرهنگی: میرزا محمد رضی معروف به میر رضی الدین آرتیمانی از شعرا و عرفای عصر صفوی است که در نیمه دوم قرن دهم هجری قمری در روستای آرتیمان از توابع تویسرکان به دنیا آمد.
او در ایام جوانی به همدان رفت و در آن‌جا مشغول تحصیل شد و از شاگردان میر مرشد بروجردی گردید. رضی به علت شایستگی وافری که داشت زود مورد توجه شاه عباس که معاصر وی بود قرار گرفت بدین دلیل به اصفهان رفت و در جمع منشیان میرزایان شاه درآمد و به همین دلیل بود که داماد خاندان صفوی شد.
میر رضی به منصب وجاه التفاتی نداشت وپیوسته برتکمیل نفس همت می‌گماشت لذا پس از مدتی اقامت در اصفهان جهت تدریس وبحث وفحص وپرداختن به سیر وسلوک عارفانه به تویسرکان مراجعت نمود وتا پایان عمر در قریه آرتیمان طرح اقامت افکند.شهریار صفوی نیز به مقتضای رتبه و شأن او منشور شیخ الاسلامی تویسرکان را به نامش صادر و زمام امور دینیه را بدو سپرده بود. از این شاعر وعارف بزرگ حدود 1200 بیت شعر به جا مانده است. از معروف‌ترین آثارش ساقی نامه است که با این مطلع آغاز می‌شود:
الهی به مستان میخانه‌ات بعقل آفرینان دیوانه‌ات
به دردی کش لجهٔ کبریا که آمد به شأنش فرود انّما
به درّی که عرش است او را صدف به ساقی کوثر، به شاه نجف
به نور دل صبح خیزان عشق ز شادی به انده گریزان عشق
به رندان سر مست آگاه دل که هرگز نرفتند جز راه دل
به انده‌پرستان بی پا و سر به شادی فروشان بی شور و شر
کزان خوبرو، چشم بد دور باد غلط دور گفتم که خود کور باد
به مستان افتاده در پای خم به مخمور با مرگ با اشتلم
بشام غریبان، به جام صبوح کز ایشانست شام و سحر را فتوح
که خاکم گل از آب انگور کن سرا پای من آتش طور کن
خدا را بجان خراباتیان کزین تهمت هستیم وارهان
به میخانهٔ وحدتم راه ده دل زنده و جان آگاه ده
که از کثرت خلق تنگ آمدم به هر جا شدم سر به سنگ آمدم
بیا ساقیا می‌بگردش در آر که دلگیرم از گردش روزگار
میر رضی در سال 1037 هجری قمری (1005ش) دیده از جهان فرو بست. او را در محل خانقاهش به خاک سپردند.این محل پس ازمرگش همانگونه که در زمان حیاتش حلقه یاران اهل دل بود،زیارتگاه دوستداران ادب شد. ولی گذشت زمان و قهر طبیعت به تدریج آرامگاه سابق میررضی را بدل به مخروبه‌ای نمود تا اینکه در سال 1354 بنایی درخور شأن آن شاعر و عارف نامی ساخته شد.
این آرامگاه در محدوده شمال شرقی شهرتویسرکان ومشرف به دره سرسبز و باصفای تویسرکان وسرابی واقع شده ومتشکل از بنائی آجری و چهاروجهی است به ابعاد ده در ده وارتفاع 6متر.نمای بنا در هر ضلع دارای سه دهنه طاق زیبا ورفیع است که تشکیل چهار ایوان را در اطراف می‌دهد ودر هر یک از این ایوان‌ها یک ورودی به داخل بنا تعبیه شده است.
بخش داخلی آرامگاه نیز دارای تزئینات ساده وآجری است که مزار میر رضی با لوحی فلزی حاوی شرح حالش در وسط آن قراردارد. سقف آرامگاه با شیوه‌ای بدیع ساخته شده بدین نحو که چهار ردیف دیواره آجری در قالب کادری مربع ومیان تهی به صورت متقاطع برروی هم قرار گرفته ومساحت هر یک از مربع‌ها از پایین به بالا نصف می‌شود. کار ساختمان این آرامگاه در سال 1356 ش به پایان رسیده است.